Ο Κατάσκοπος

Οι πρώτες ηλιαχτίδες της ημέρας ξύπνησαν τον George McGregor. Επίτηδες δεν είχε κλείσει τις χοντρές κουρτίνες το προηγούμενο βράδυ. Ήθελε να ξυπνήσει αρκετά νωρίς, ώστε να προετοιμαστεί για αυτό που θα έκανε εκείνη την ημέρα. Έβλεπε όμως ένα υπέροχο όνειρο. Είδε το Bibury, το χωρίο του, στην Αγγλία. Είδε εκείνον, μαζί με την γιαγιά του και με τον… και με τον αδερφό του, τον James. Ναι, είδε τον James.

Τώρα όμως είχε ξυπνήσει, και έπρεπε να συνειδητοποιήσει πως βρισκόταν στο Βερολίνο, στο διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, απέναντι από τα κεντρικά γραφεία του Χίτλερ. Σηκώθηκε, γεμάτος αγωνία για αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει. Είδε το ημερολόγιο του τοίχου. Ήταν 2 Ιουνίου 1942. Έψησε έναν καφέ, έβαλε την στολή με το καρτελάκι που έγραφε «Thomas Schmidt» και κάθισε σε μια καρέκλα να χαλαρώσει. Καθώς έπινε τον καφέ του, έπιασε με την άκρη του ματιού του ένα τετραδιάκι, το ημερολόγιό του. Αποφάσισε να διαβάσει λίγο, να ταξιδέψει στο παρελθόν.

Με το που άνοιξε το ημερολόγιο, έπεσε πάνω στην σελίδα με την ημερομηνία 29 Δεκεμβρίου 1942, την τραγικότερη μέρα της ζωής του. Ήταν τότε που πέθανε ο James. 100.000 βόμβες πέταξαν οι Γερμανοί στο Λονδίνο, με αποτέλεσμα να πεθάνουν πάνω από 160 άνθρωποι. Ήταν ο χειρότερος βομβαρδισμός κατά την διάρκεια του Blitz, κάποιοι μάλιστα τον παρομοιάζουν με την μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου το 1666.

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του George. Συνέχισε να γυρίζει τις σελίδες του τετραδίου του, ταξιδεύοντας στο παρελθόν του. Έφτασε στις 13 Ιανουαρίου 1941, την ημέρα που πήγε στην Βρετανική ομάδα κατασκοπίας για να γίνει κατάσκοπος, και στη συνέχεια στις 29 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, την ημέρα που έμαθε για την αλλαγή προσώπου.

-Μα αυτό είναι αδύνατο, είχε αντιδράσει όταν του το ‘παν.

-Δύσκολο ναι, όχι όμως αδύνατο, του απάντησε ο χειρουργός της ομάδας. Το έχω κάνει μια φορά, δεν σου υπόσχομαι όμως ότι θα το καταφέρω ξανά.

-Το παίρνω το ρίσκο! Είπε με αποφασιστικότητα ο George.

«Και καλά έκανα», σκεφτόταν τώρα με ένα μειδίαμα να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του.

Μετά από εκείνη την ημέρα, πήγε στο Βερολίνο, με την κανονική του μορφή βέβαια, για να διαλέξει το τέλειο θύμα. Και το βρήκε. Ήταν ο Thomas Schmidt, ο προσωπικός γραμματέας του Χίτλερ, που όλως τυχαίως θα πήγαινε διακοπές ενός μήνα σε ένα απομακρυσμένο χωρίο της Γερμανίας, για να ξεκουραστεί. Εκεί τον έπιασε, τον πήγε στα γραφεία της ομάδας του, και με την βοήθεια του χειρουργού κατάφερε να πάρει την μορφή του Thomas. Έκτοτε ήταν εκείνος ο γραμματέας του Χίτλερ.

Θα μπορούσε να γυρνάει τις σελίδες για ώρες, αν δεν είχε ακουμπήσει καταλάθος την τσέπη του παντελονιού του. Γιατί άγγιξε το μπουκαλάκι, την αιτία που ξύπνησε τόσο νωρίς εκείνη την μέρα.

Το έβγαλε από την τσέπη του, και άρχισε να το παρατηρεί. Ήταν ένα μικρό, πλαστικό φιαλίδιο που περιείχε ένα διαφανές υγρό. Το δηλητήριο αυτό επιδρά καταστροφικά στην καρδιά και όποιος το έπινε έβρισκε ακαριαίο θάνατο.

Έπρεπε να φύγει όμως. Είδε στην πόρτα του δωματίου του ένα σημείωμα που έγραφε να πάει να πάρει μελάνι από το μαγαζί. «Ευκαιρία» σκέφτηκε «να δω αν έχω κανένα σημείωμα από τους Βρετανούς.» Έξω από το μαγαζί με τα μελάνια υπήρχε μια γλάστρα, στην οποία έβαζε σημειώματα, με τα οποία ενημέρωνε τους Βρετανούς για ό,τι άκουγε στο γραφείο του Χίτλερ. Προτού φύγει όμως, αποφάσισε να κάνει κάτι. Άναψε ένα σπίρτο και έκαψε το ημερολόγιό του. «Το παρελθόν είναι παρελθόν», σκέφτηκε. «Σήμερα θα είναι μια ιστορική μέρα, η μέρα που θα εκδικηθώ για τον θάνατο του αδερφού μου»

Άνοιξε την πόρτα, κατέβηκε κάτω και ξεκίνησε για το μαγαζί. Όσο περπατούσε, σκεπτόταν αν θα του είχε αφήσει κανένα σημείωμα η ομάδα. Συνήθως ήταν ξερές απαντήσεις, ότι ελήφθησαν τα σημειώματα που άφηνε. Άλλες φορές όμως, του έγραφαν για άλλα θέματα, όπως για την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα ή στην Πολωνία, ή ακόμα και στην Γερμανία. Ήξερε πως εκτός από την περιοχή αυτή, δεν ήταν παντού στη Γερμανία ναζιστές. Για αυτό δεν τα έβαλε ποτέ με ολόκληρο το έθνος, παρά μόνο με τον Χίτλερ.

Εκείνη την μέρα όμως δεν είχε κανένα σημείωμα. Αφού κοίταξε προσεκτικά γύρω του και είδε πως δεν ήταν κανείς, έσκαψε το χώμα της γλάστρας, χωρίς να βρει τίποτα βέβαια. «Δεν πειράζει» σκέφτηκε.

Μπήκε στο μαγαζί και είδε τον κύριο Kroos στο πωλητήριο.

-Guten Morgen, είπε ο George κάνοντας τον ναζιστικό χαιρετισμό, μία κίνηση που, ενώ την απεχθανόταν, ήταν αναγκασμένος να την κάνει.

Ο Kroos του τα ανταπέδωσε και ο George, αφού πήρε αυτά που ήθελε, έφυγε για τα γραφεία του Χίτλερ.

Μετά από έναν σύντομο περίπατο έφτασε στον προορισμό του. Ανέβηκε τις σκάλες του κτηρίου και είδε δύο φρουρούς στην πόρτα του γραφείου του Χίτλερ, όπως πάντα βέβαια και μόλις τον είδαν τον άφησαν να περάσει. Ο McGregor είχε από κοινού το γραφείο του με τον Χίτλερ, κάτι που ήταν πολύ βολικό.

Όπως κάθε μέρα, έτσι και τότε ο Χίτλερ δεν είχε έρθει. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να ψήσει τον καφέ του αφεντικού του και να ρίξει μέσα το δηλητήριο. Ήθελε να τον σκοτώσει καιρό πριν αλλά δεν μπορούσε. Είχε εξακριβώσει όμως τώρα πια η ομάδα κατασκοπίας από τον αληθινό Thomas ότι ο Χίτλερ του είχε τυφλή εμπιστοσύνη, επομένως όταν θα πέθαινε, κανείς δεν θα υποψιαζόταν τον George.

Καθώς περίμενε να έρθει ο Χίτλερ, αποφάσισε να ανοίξει τα συρτάρια του γραφείου του μήπως ψαρέψει καμία χρήσιμη πληροφορία. Καθώς έψαχνε βρήκε ένα χαρτί.

Ιαπωνικές Δυνάμεις Μίντγουεϊ

· 4 αεροπλανοφόρα

· 7 θωρηκτά

· 56 πλοία υποστήριξης

· 248 αεροπλάνα

· 16 υδροπλάνα

«Αυτό θα είναι πολύ χρήσιμο», σκέφτηκε και αφού το δίπλωσε το έβαλε στην τσέπη του.

Μετά από λίγη ώρα ήρθε ο Χίτλερ. Μόλις μπήκε στο γραφείο, ο George έκανε τον ναζιστικό χαιρετισμό και είπε: «Guten Morgen! Ορίστε ο καφές σας Φύρερ!», κάτι με το οποίο σκέφτηκε πως θα μπορούσε εύκολα να προδιδόταν.

- Όχι ευχαριστώ παιδί μου έχω ήδη πιει. Ξύπνησα νωρίς για να ετοιμάσω το αφιέρωμα για την πτώση της Δουνκέρκης. Σαν μεθαύριο, πριν δύο χρόνια συνέβη δεν είναι φανταστικό!

Μια γκριμάτσα απογοήτευσης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του George. «Δεν είναι δυνατόν», σκεφτόταν. Είχε χρησιμοποιήσει όλο το υγρό από το φιαλίδιο και το δηλητήριο αυτό ήταν δυσεύρετο. Δεν ήξερε αν θα μπορούσε να το ξαναποκτήσει.

Ο George ήταν ακόμη όρθιος, με την γκριμάτσα απογοήτευσης να μην έχει φύγει από το πρόσωπό του. Ο Χίτλερ δεν τον είχε προσέξει. «Πρέπει να κάτσω, να μην καρφωθώ» σκεφτόταν. «Αλλιώς όλο το έργο μου θα πάει στράφι». Δεν μπορούσε όμως ούτε να κάτσει, ούτε να μην έχει αυτή την γκριμάτσα. Είχε παγώσει. Ήταν πολύ αγχωμένος.

Τότε όμως τον είδε ο Χίτλερ. Αρχικά φαινόταν παραξενεμένος, στη συνέχεια όμως πήρε ένα ύποπτο βλέμμα. Κοίταζε μία τον George μία το φλιτζάνι, μία τον George μία το φλιτζάνι. Ώσπου πήρε μια θυμωμένη έκφραση, η οποία γρήγορα αντικαταστάθηκε από μία ήρεμη.

Ο George ήταν παραξενεμένος. Τον είχε καταλάβει ή όχι;

- Στράους, Μάισνερ, Κράους για ελάτε λίγο, πρόσταξε τους φρουρούς ο Χίτλερ με μία ύποπτη ηρεμία. Κράους, πιες λίγο από το καφέ.

Ο Κράους υπάκουσε. Πήρε το φλιτζάνι και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ. Δεν έγινε τίποτα. Μετά από λίγα δεύτερα όμως, πήρε έναν μορφασμό πόνου και σωριάστηκε στο πάτωμα.

Ο Χίτλερ πρόσταξε τους άλλους δύο φρουρούς να πιάσουν τον McGregor. Εκείνοι υπάκουσαν. Έπιασαν τα μπράτσα του και τον έστησαν δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο.

Ο George ήταν φοβισμένος. Το σχέδιό του είχε αποτύχει. Σε λίγο θα πέθαινε… Κοίταξε κάτω από το ανοιχτό παράθυρο. Ήταν πολύ ψηλά… Είχε ήδη αποφασίσει όμως τι θα κάνει.

-Τι θα κάνουμε με τον προδότη; ρώτησε ο Στράους, διακόπτοντας τις σκέψεις του George.

-Θα τον σκοτώσετε, απάντησε. Προτού όμως γίνει αυτό θέλω εξηγήσεις. Λοιπόν, Schmidt, εξηγήσου. Γιατί πήγες να με σκοτώσεις; Ο πατέρας σου είναι από τα σημαντικότερα άτομα του Γ’ Ράιχ και εσύ ήσουν άξιος της εμπιστοσύνης μου.

Ο George πήρε ένα ειρωνικό γελάκι.

-Ναι, Χίτλερ, ο Thomas ήταν άξιος της εμπιστοσύνης σου. Εγώ όμως όχι.

-Τι πραγμ…

-Δεν είμαι ο Thomas Schmidt, είπε με αποφασιστικότητα ο McGregor

-Τότε ποιος….;

-Ένας που θέλει να πάρει εκδίκηση . Εκδίκηση για όσα έχεις κάνει, για όλους όσους έχεις σκοτώσει, πάνω από όλα όμως για τον αδερφό μου, τον James.

Έπεσε σιωπή. Ύστερα συνέχισε να μιλάει ο George.

-29 Δεκεμβρίου 1940. Σου λέει κάτι αυτή η ημερομηνία Αδόλφε; Τότε πέθανε ο αδερφός μου. Έκτοτε το έβαλα σκοπό ζωής να σε σκοτώσω. Απέτυχα όμως, και αντί αυτού θα με σκοτώσεις εσύ. Ο θάνατος μου είναι αναπόφευκτος, όμως, θέλω να πεθάνω με αξιοπρέπεια.

Και με έναν ελιγμό που κάθε ακροβάτης θα ζήλευε, γλίστρησε από τα χέρια των φρουρών και έπεσε από το ανοιχτό παράθυρο.

-ΤΡΕΞΤΕ ΚΑΤΩ ΤΩΡΑ! Πρόσταξε ο Χίτλερ. Και εσύ Μάισνερ, ψάξε το δωμάτιό του.

Οι φρουροί και ο Χίτλερ άρχισαν να τρέχουν. Όταν έφτασαν κάτω όμως δεν βρήκαν τίποτα. Ούτε αίματα ούτε τον George. Αντί για αυτού, είδαν ένα φορτηγό με σακιά αλεύρι να φεύγει από εκεί. Και μέσα στην καρότσα του έναν ασπρισμένο George να τους κάνει μια άσεμνη χειρονομία, χωρίς να ξέρουν ότι θα φτάσει στη Βρετανία και θα βοηθήσει με άλλον τρόπο τον πόλεμο κατά των Ναζί.

Κωστής Ζαχαριάς, Γ2